نوروز در دورهی اشکانیان و ساسانیان هم گرامی بود; در دوره ساسانیان، نوروز دستکم شش روز طول میکشید; به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ بخشبندی شده بود; اسم دیگر کوچک، نوروز عامه بود و برای پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین طول میکشید; روز ششم که به خردادروز مشهور بود; بزرگ یا نوروز خاصه نامیده میشد.
هر روزی که فرا میرسید; دستهای از طبقات مردم به درگاه شاه میرفتند; شاه به حرفهایشان گوش میداد و برای حل و فصل مشکلاتشات دستوراتی صادر میکرد; در روز ششم نیز فقط نزدیکان شاه بار داده میشدند.
تنها در ایران و افغانستان، ولی به شکل متناوب، جشن گرفته میشد; پس از فروپاشی جماهیر شوروی، کشورهایی نظیر قرقیزستان، آذربایجان و سپس دیگر کشورها نیز جشن ملی خود اعلام کردند.
در دوران شوروی برگزاری این جشن ممنوع اعلام شده بود; برای همین اقوام مختلف مخفیانه این جشن را بر پا میکردند;
از طرفی، مردم برخی از مناطق برای متقاعد کردن مقامات محلی، نامهایی دیگر برای این جشن انتخاب میکردند; مثلاً در تاجیکستان سعی کردند با انتخاب نام «جشن لاله» یا جشن ۸ مارس بدون مخالفت دولت مرکزی این جشن را پاس بدارند;
همچنین در دوران حکمرانی طالبان در افغانستان به دلیل رسمیت داشتن تقویم قمری، کسی حق برگزاری این جشن را نداشت;
ترکیه هم تا قبل از سال ۲۰۰۰ این جشن را که برای کردها همچون نماد نیرومندی از هویتشان بود ممنوع کرده بود;
در سالهای اخیر، خوشبختانه نوروز جهانی شده است; مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ با تصویب قطعنامهای، ۲۱ مارس برابر اول فروردین را روز جهانی نوروز نام گذاری کرد;